- ayrı
- 1. zərf Xüsusi, tək, başqası ilə bağlı olmayaraq, müstəqil, özbaşına. O, ataanasından ayrı yaşayır. Ayrı gəzib dolanmaq. Ayrı düşmək – aralı düşmək, uzaq düşmək, uzaqlaşmaq, əlaqəsini itirmək. Ailədən ayrı düşmək. – Vətəndən ayrı düşüb indi laməkan ölürəm. X. N.. Alagözlü, səndən ayrı düşəli; Ah çəkməkdən bağrım qana dönübdür. A. Ə.. Sənin vəziyyətin o qədər də çıxılmaz . . deyil, sən ancaq bir-iki gün öz ailəndən ayrı düşmüsən. M. S. O.. Ayrı salmaq – ayırmaq, uzaqlaşdırmaq, əlaqənin kəsilməsinə səbəb olmaq. Gəlin, çox yormayın sevgilinizi; Fələk ayrı saldı deyəsən bizi. S. V..2. sif. Başqa, əlahiddə, qeyri, digər. Ayrı bir iş. Ayrı məsələ. Ayrı adam. Onun paltarı ayrı parçadandır. – Gördü bir ayrı arı bu halı; Arılardan soruşdu əhvalı. S. Ə. Ş.. Mən də: – Məlik Məmməd, Qırat nağıllarından ayrısını bilmirəm, – deyə bacım kifayətləndi. S. S. A..3. Qoşma mənasında. Qərar etməz könül zülfündən ayrı. Nəs.. Səndən ayrı bağrım kababə dönmüşdür. M. P. V.. ayrı-ayrı zərf Hər biri ayrıca olaraq, başqa-başqa, bircə-bircə. Hər kəsi ayrı-ayrı başa salmalı. – Axşamçağı idi, kənd əhalisi işlərini qurtarıb, arvadlar və kişilər ayrı-ayrı küçə ağzında . . çömbəlmiş oturmuşdular. B. T.. // Tək-tək, bəzi. Ayrı-ayrı tənqidi qeydlər. – Bağ-bağça öz yaşıl donunu çoxdan tökmüş, ayrı-ayrı ağaclarda beş-on saralmış yarpaqdan başqa bir şey qalmamışdı. M. İ.. Ayrı-ayrılıqda – təklikdə, birini təklikdə götürdükdə, özözlüyündə.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.